συνοινοχοεύω

συνοίομαι

συνοιστός
συν·οίομαι, anc. att. ξυν·οίομαι (ao. συνῳήθην) être du même avis, Plat. Rsp. 500a, Theæt. 171a ; τι, Plat. Rsp. 500b, 517c, en qqe ch.