συνομολόγος

συνομοπαθέω-ῶ

συνομορέω-ῶ
συν·ομοπαθέω-ῶ [ᾰ] c. συνομοιοπαθέω, Arstt. Rhet. 3, 7, 5 ; Plut. M. 96f, etc.