συνόρασις

συνορατικός

συνοράω
συνορατικός, ή, όν [ᾱ] c. συνοπτικός, Plut. t. 5, p. 770 Wyttenbach ; Arr. Epict. 1, 6, 1 ; Stob. Ecl. 1, 6.