συνορία

συνορίζω

συνορίνω
συν·ορίζω :
1 tr. enfermer dans les mêmes limites, Arstt. Cæl. 3, 8, 12 ; au pass. Ptol. Harm. 22c ||
2 intr. être limitrophe de, dat. A. Car. 84 ; DS. 1, 30 ; abs. DS. 14, 44 ; 17, 4.