συνηττάομαι-ῶμαι

συνηχέω-ῶ

συνήχησις
συν·ηχέω-ῶ :
1 résonner ensemble ou à l’unisson, Arstt. Aud. 22 ; Plut. C. Gracch. 3, etc. ; DC. 51, 9 ||
2 rendre un son pareil, faire écho à, dat. Th. Char. 6 ; Pol. 2, 29, 6 ||
Moy. c. à l’act. 2, Posidon. (Ath. 210f) ; DH. Comp. p. 80, 2.