συνηρετέω

συνηρετμέω-ῶ

συνηρέφεια
συν·ηρετμέω-ῶ, ramer avec, d’où aider, assister, dat. Soph. Aj. 1329 (conj. p. ξυνηρετεῖν) ; Eur. fr. 284 Nauck.
Étym. σύν, ἐρετμός.