συφόρϐιον

συφορϐός

συφός
συ·φορϐός, οῦ (ὁ) [ῠ] porcher, Il. 21, 282 ; Od. 14, 504 ; Plut. Thes. c. Rom. 4 M. 917c.
Étym. σῦς, φέρϐω.