σύρϐα

συρϐηνεύς

σύργαστρος
συρϐηνεύς, έως (ὁ) tumultueux, désordonné, bruyant, Crat. (Com. fr. 2, 66) ; Ath. 669b, 671c, 697f.
Étym. σύρϐα.