σύρροια

σύρροος-ους

σύρρυσις
σύρροος-ους, οος-ους, οον-ουν, qui coule avec, qui unit son cours à ou se réunit, en coulant, avec, dat. T. Locr. 101e, 104a ; Pol. 10, 10, 12 ; ὁ σ. Arstt. H.A. 10, 7, 12, confluent.
Étym. συρρέω.