συσκιασμός

σύσκιος

συσκιρρόομαι
σύ·σκιος, ος, ον, couvert d’ombre, ombragé, Xén. Cyn. 8, 4 ; Arstt. H.A. 5, 30, 3 ; Th. H.P. 9, 20, 6 ; Luc. Gymn. 16 ; τὸ σύσκιον, Plat. Phædr. 230b, l’ombrage.
Étym. σύν, σκιά.