συσκοπέω-ῶ

συσκοτάζω

συσκοτασμός
συ·σκοτάζω :
1 intr. être obscur, Spt. 3 Reg. 18, 45 ; Joel 3, 15, etc. ; impers. ξυνεσκόταζε ἤδη, Thc. 1, 51 ; 7, 73, il faisait déjà nuit ||
2 tr. couvrir de ténèbres, acc. Spt. Ezech. 32, 7 ; Amos 5, 8.