σύσσηψις

συσσιτέω

συσσίτησις
συσ·σιτέω, anc. att. ξυσσιτέω-ῶ [ῑ] manger avec : τινι, Ar. Eq. 1325 ; ou μετά τινος, Arstt. Pol. 6, 2, 7, avec qqn ; abs. Plat. Lach. 179b, Conv. 219e ; Dém. 401, 1 ||
Moy. m. sign. Philstr. 675.
Étym. σύσσιτος.