συστατικός

σύστατος

συσταυρόω-ῶ
σύστατος, η, ον [ᾰ]
1 qu’on peut construire, Dysc. Synt. 2, 27 ||
2 construit, Sext. M. 1, 104, d’où construit solidement, consistant, Sext. M. 1, 57.
Étym. vb. de συνίστημι.