συστρατηγέω-ῶ

συστρατηγός

συστρατιώτης
συ·στρατηγός, οῦ () []
1 collègue dans le commandement d’une armée, Eur. Ph. 745 ; Thc. 2, 58 ; Xén. An. 2, 6, 16 ; Hell. 2, 4, 20 ; 5, 3, 17 ; Plat. Rsp. 556c, etc. ||
2 collègue dans la préture, à Rome, Plut.