σήψ, σηπός (ἡ) pustule, Hpc.
Epid. 3,
1085.
Étym.
σήπω.
σήψ
σηψιδακήςσήψ, σηπός (ὁ)
1 serpent venimeux dont la
morsure provoque une soif ardente et engendre la putréfaction,
Arstt. Mir.
164 ; Th.
H.P. 9, 11,
1 ; Nic. Th. 147 ; El. N.A. 16, 40 ||
2 sorte de lézard,
Nic. Th.
817 ; Diosc.
2, 70 ||
E ὁ σ. Arstt. Th. ll. cc. ; ἡ σ. Diosc. 1, 68.
Étym.
σήπω.