σηψιδακής

σῆψις

Σθεινώ
σῆψις, εως (ἡ)
1 putréfaction, T. Locr. 102c ; Arstt. H.A. 6, 15, 4, etc. ||
2 expulsion par l’estomac de la partie non nutritive des aliments, p. opp. à πέψις, Arstt. G.A. 3, 11, 15 ||
E Dor. σᾶψις, T. Locr. l. c.
Étym. σήπω.