σητάνειος
σητάνιοςσητάνειος, α, ον
[ᾰ]
1 de l’année :
πυροί, Hpc.
405, 30, etc. ; ἄλευρα, Hpc. 407, 8 ; Diosc. 2, 107, blé nouveau,
farine nouvelle ; ἄρτος, Plut. M. 466d, pain de farine
nouvelle ||
2 p.
suite, commun, vulgaire : μεσπίλη, Th. H.P. 3, 12, 5, nèfle
commune ||
E Fém. -ος, Plut. l. c.
Étym.
*σῆτες, v.
τῆτες.