Σωρανός

σωρεία

σωρείτης
σωρεία, ας ()
1 amoncellement, Plut. Oth. 14 ||
2 tas, monceau, Némés. N.H. p. 128 ||
3 emploi du sorite (v. le suiv.) Tat. Or. ad Græc. 27, c. 865 b.
Étym. σωρεύω.