σωρευτός

σωρεύω

σωρηδόν
σωρεύω, entasser, amonceler, acc. Pol. 16, 11, 4 ; DS. 1, 62 ; 12, 62, etc. ; τι πρός τι, Arstt. Rhet. 2, 15, 2 ; τι ἐπί τινι, Anth. 10, 41 ; τι ἐπί τι, NT. Rom. 12, 20, qqe ch. sur qqe ch. ; au pass. être entassé, Arstt. Gen. et corr. 1, 8, 12 ; avec un rég. être couvert d’un monceau, d’un amas de, gén. Pol. 16, 8, 9 ; dat. Hdn 4, 8 ; Anth. 7, 233.
Étym. σωρός.