σωριτικῶς

σωρῖτις

Σωρκανός
σωρῖτις, ίτιδος (ἡ) [ῑῐδ] qui amoncelle les gerbes, en parl. de Dèmèter, Orph. H. 39, 5.
Étym. fém. de σωρίτης.