ταλαεργός
Ταλαιμένηςταλα·εργός, ός, όν
[ᾰᾰ]
1 qui supporte le travail,
endurci au travail, infatigable, Il.
23, 654, 662, 666 ; Od. 4, 636 ; 21, 23 ; Thcr. Idyl. 13, 19 ||
2 pénible, fatigant,
Opp. H.
5, 20.
Étym.
p. *ταλαϝεργός,
de *τλάω,
ἔργον.