ταμέσθαι

ταμεσίχρως

ταμέω
ταμεσί·χρως, οος (ὁ, ἡ) [ᾰ] qui coupe la peau, qui déchire le corps, Il. 4, 511 ; 13, 340.
Étym. ταμεῖν, χρώς.