ταμιείας

ταμιεῖον

ταμίευμα
ταμιεῖον, ου (τὸ) []
1 lieu où l’on serre les provisions, cellier, grenier, office, Xén. Eq. 41 ; Arstt. Œc. 1, 6, 2 ||
2 lieu de dépôt du trésor public, trésor, Thc. 1, 96 ; 7, 24 ; Plat. Rsp. 416d, etc.
Étym. ταμίας.