τανυστύς

τανύσφυρος

τανύτριχος
τανύ·σφυρος, ος, ον [ᾰφῠ] aux chevilles allongées, c. à d. aux jambes fines, Hh. Cer. 2, 77 ; Hés. Th. 364.
Étym. τανυ-, σφυρόν.