ταπεινόω-ῶ

ταπείνωμα

ταπεινῶς
ταπείνωμα, ατος (τὸ) [τᾰ] t. d’astr. position inférieure d’un astre, seul. au pl. Plut. M. 149a ; Sext. M. 5, 35.
Étym. ταπεινόω.