ταφή

ταφήϊος

τάφιος
ταφήϊος, α, ον [ᾰ] qui concerne la sépulture, funéraire, Od. 2, 99 ; 19, 144, etc. ; A. Rh. 2, 840.
Étym. ion. c. *ταφεῖος, de ταφή.