Τάρϐηρος

τάρϐος

ταρϐοσύνη
τάρϐος, εος-ους (τὸ)
1 effroi, crainte, Il. 24, 152, 181 ; Eschl. Suppl. 736, Ag. 858 ; avec le gén. de l’objet qui cause la crainte, Eschl. Sept. 289 ||
2 sujet de crainte, Soph. El. 412 ; Eur. Bacch. 1311 ; Arét. Caus. m. diut. 1, 6 ; Plut. M. 666b ||
3 respect, Eschl. Pers. 696.
Étym. pré-grec.