τάρϐος
ταρϐοσύνητάρϐος, εος-ους
(τὸ)
1 effroi, crainte,
Il. 24, 152,
181 ; Eschl. Suppl. 736, Ag. 858 ; avec le gén. de l’objet qui cause la crainte,
Eschl. Sept.
289 ||
2 sujet de crainte,
Soph. El.
412 ; Eur.
Bacch. 1311 ;
Arét. Caus. m.
diut. 1, 6 ; Plut. M. 666b ||
3 respect, Eschl. Pers. 696.
Étym.
pré-grec.