ταριχεία
ταριχέμποροςταριχεία, ας
(ἡ) [ᾰῑ]
I salaison :
1 en
gén. Arstt. H.A. 8, 30, 6 ;
Str. 144,
etc. ||
2 particul. embaumement d’un corps, DS. 19, 99 ; Str. 795 ; Luc. Nec. 15, etc. ||
II lieu où l’on sale,
Str. 140
||
E Ion. ταριχηΐη, Hdt. 2, 15.
Étym.
ταριχεύω.