ταριχοπωλέω-ῶ

ταριχοπώλης

ταριχοπώλιον
ταριχο·πώλης, ου (ὁ) [ᾰῑ] marchand de salaisons, Nicostr. 3, 280 Com. fr. ; Plut. M. 631d.
Étym. τάριχος, πωλέω.