ταρσόω-ῶ

ταρσώδης

τάρσωμα
ταρσώδης, néo-att. ταρρώδης, ης, ες, en forme de claie, entrelacé comme une claie, Th. H.P. 6, 7, 4 ; DS. 3, 22.
Étym. ταρσός, -ωδης.