Τειρίϐαζος

τεῖρος

τείρω
*τεῖρος (τὸ) seul. plur. nom. et acc. τείρεα, Il. 18, 485 ; dat. τείρεσιν, Hh. 7, 7 ; Arat. 692 ; A. Rh. 3, 1362, signes célestes, constellations.
Étym. cf. τέρας.