Τεκτόσαγες

τεκτοσύνη

τέκτων
τεκτοσύνη, ης (ἡ) [ῠ] ouvrage de charpente ou d’architecture, art de construire, Od. 5, 250 ; au pl. Eur. Andr. 1015 ; fig. Anth. 7, 159 ||
E Gén. pl. épq. τεκτοσυνάων, Od. l. c.
Étym. τέκτων.