τελεσιουργία

τελεσιουργός

Τελέσιππα
τελεσιουργός, ός, όν :
1 qui achève une œuvre, un travail ; p. suite qui produit son effet, efficace, Plat. Phædr. 270a ||
2 qui achève, qui accomplit, gén. Pol. 2, 40, 2.
Étym. τελέω, ἔργον.