Τεμενίδης

τεμενίζω

τεμενικός
τεμενίζω, consacrer une enceinte, un bois, un temple, DH. 3, 70 ; τινί, Plat. Leg. 738e, à une divinité ; au pass. DC. 57, 9.
Étym. τέμενος.