τεραστικός

τεράστιος

τεραστίως
τεράστιος, ος, ον :
I prodigieux, particul. en mauv. part. :
1 étrange, Th. Char. 19 ; Luc. D. mort. 17, 1 ; Alex. 16, etc. ; τὸ τεράστιον, Jos. A.J. 10, 2, 1, prodige ||
2 de mauvais augure, Plut. M. 731f, 1071c ||
II qui envoie les présages, ép. de Zeus, Luc. Tim. 41 ; Arstd. t. 2, 65 ; Hld. 2, 5.
Étym. τέρας.