τεραστίως

τερατεία

τεράτευμα
τερατεία, ας () [ρᾰ]
1 récit de choses extraordinaires, d’histoires merveilleuses et invraisemblables, Ar. Nub. 317, Eq. 627, Ran. 834 ; Eschn. 2, 11 Baiter-Sauppe ; Isocr. 232a ||
2 p. ext. caractère étrange, Jul. 56d.
Étym. τερατεύομαι.