Τερειναῖος

τέρεμνον

τέρενος
τέρεμνον, ου (τὸ) toit, d’où maison, demeure, Eur. Ph. 333, Or. 1371, Hipp. 418, Tr. 1296 ; Orph. Arg. 1196 ; Luc. Am. 34.
Étym. cf. τέραμνον.