Τερπιάδης

τερπικέραυνος

τέρπνιστος
τερπι·κέραυνος, ος, ον [ῐ] qui aime la foudre, ép. de Zeus, Il. 1, 419 ; Hés. O. 52.
Étym. τέρπω, κεραυνός.