τέθλιμμαι

τέθμιος

τεθμός
τέθμιος, α, ον, dor. c. θέσμιος, Pd. N. 11, 35 ; Call. Ap. 87 ; τὸ τ. Pd. I. 6, 28 ; Call. Dian. 174, Cer. 12 ; Opp. C. 1, 450, loi ||
E Fém. -ος, Pd. N. 11, 35.