τετραδραχμιαῖος

τετράδραχμος

τετράδυμος
τετρά·δραχμος, ος, ον, de quatre drachmes, Arstt. Œc. 2, 8 ; τὸ τετράδραχμον, Plat. Ax. 366c ; Plut. Syll. 25, tétradrachme, monnaie d’argent de quatre drachmes ||
E Dans les inscr. att. CIA. 1, 173, 14 (419 av. J.-C.), etc. ; réduit par dissimil. à τέτραχμος, CIA. 2, 835, c-l, 79 (320-317 av. J.-C.) etc. ; v. Meisterh. p. 92, § 45, 15.