τετραγωνιαῖος

τετραγωνίζω

τετραγωνικός
τετραγωνίζω []
1 rendre carré ou quadrangulaire, Plat. Rsp. 527a ; Arstt. Metaph. 2, 2, 9 ; en parl. de nombres, Plat. Theæt. 148a ; en parl. du cercle, Arstt. Soph. el. 11, 3 ; au pass. Arstt. An. pr. 2, 25, 2 ||
2 être carré ou quadrangulaire, Procl. Eucl. p. 272.
Étym. τετράγωνος.