τετρακόρυμϐος

τετρακόρωνος

τετρακόσιοι
τετρα·κόρωνος, ος, ον [ᾰ] qui vit ou a vécu l’âge de quatre corneilles, Hés. fr. 50, 2 Gaisford.
Étym. τ. κορώνη.