τετραετία

τετράζυγος

τετράζυξ
τετρά·ζυγος, ος, ον [ῠ]
1 attelé de quatre chevaux, Eur. Hel. 1039 ||
2 quadruple, Nonn. D. 12, 108.
Étym. τ. ζυγόν.