θηλέω-ῶ

θηλή

θηλονή
θηλή, ῆς () bout du sein, mamelon, Arstt. H.A. 1, 12, 2 ; d’où sein, mamelle, Eur. Cycl. 56 ; Plat. Crat. 414a.
Étym. R. indo-europ. *dheh₁-, sucer, téter ; cf. lat. fēlāre, fīlius ; v. θῆλυς.