θ’

θαάσσω

θαεῖτο
θαάσσω (seul. prés. et impf.) être assis, accroupi, Hh. Merc. 468 ||
E Inf. θαασσέμεν, Od. 3, 336 ; Hh. Merc. 172 ; impf. θάασσεν, Il. 9, 194 ; 15, 424.
Étym. épq. p. θάσσω.