θαητός

θαιρός

θαῖς
θαιρός, οῦ (ὁ)
1 gond d’une porte, Il. 12, 459 ; Q. Sm. 3, 27 ||
2 essieu d’une voiture, Soph. fr. 538.
Étym. pour *θαριός, de *θϝαριός, cf. θύρα.