θειότερος

θειότης

θειοφανής
θειότης, ητος (ἡ)
1 nature divine, divinité, Plut. M. 665a ; Spt. Sap. 19, 9 ; NT. Rom. 1, 20 ||
2 confiance dans la divinité, Plut. Syll. 6 (θεῖος 2).