θέο

θεοϐλάϐεια

θεοϐλαϐέω-ῶ
θεοϐλάϐεια, ας (ἡ) [ᾰϐ] démence envoyée par la divinité, Eschn. 72, 32 ; DH. 1, 24 ; DC. 44, 8.
Étym. θεοϐλαϐής.