θεοσέπτωρ

θεοσεχθρία

θεόσημος
θεοσ·εχθρία, ας (ἡ) haine pour les dieux, Ar. Vesp. 418 ; Archipp. (Sch.-Ar. Vesp. 418).
Étym. θ. ἐχθρός.