θεοστήρικτος

θεοστιϐής

θεόστοργος
θεο·στιϐής, ής, ές [ῐ] foulé par le pied de Dieu, Procl. H. 6, 6 ; Naz. 2, 649 Migne.
Étym. θ. στείϐω.